Rüyalarımdan korktum….bütün gece içimi oydular sanki!son üç yıl içinde bunlardan milyonlarca kez yaşamışta olsam her seferinde yüreğim ağlıyor sırılsıklam uyanıyorum.neyin korkusundayım neyin sınavındayım cevaplayamadığım sorular denizinde boğuluyorum bir ben mi böyle hissediyorum onu da bilmiyorum…üç noktalarımdan nefret eder oldum bilinmemezlige giden her şeyden sonsuzlugndan dünyanın bir yer var diyebilmeyi istiyorum ama elimde hep üç noktalarım… avucumu kanatsalarda her seferinde sıkı sıkı elimdeler bırakmaya elimi açıp kurtulmaya cesaretim yok belki de..olamamasının sebebi ben miyim?belkide…önceden miydi neseli sözlerim sevdigim renkler çiçek isimleri sonu güzel biten masallar, hersey çok mu uzak simdi bana?gözlerimdeki ısığı söndürün ne?bu soruların cevabı nerde?herkes gibi olamamk mı canımı yakan istiridyenin dısında olmadığım için mi?ya da öyle sandığım için …soru isaretlerim üç noktalarım elimde kalan baksa birsey görememek ne acı benden uzağa gitsin demek istiyorum da acı bana çok alıstı.beni yalnız bıraktılar ama ben acıyı yalnız bırakamıyorum iste…biri su bas belası dilimi kessin artık konusmaya bulduğum son cesareti de sökün alın içimden! bu yük fazla bana  bu saatten sonra çok fazla……